Σαπφώ απ.961- 23 Lobell-Page : Μετάφραση από τον Κώστα Τσιαχρή

]σαρδ.[]

πόλ]λακι τυίδε̣ [ν]ῶν ἔχοισα

ὠς π.[. . .].ώομεν, .[. . .]. .χ[. .]-

σε θέαι σ’ ἰκέλαν ἀρι-

γνώται, σᾶι δὲ μάλιστ᾽ ἔχαιρε μόλπαι̣·

νῦν δὲ Λύδαισιν ἐμπρέπεται γυναί-

κεσσιν ὤς ποτ᾽ ἀελίω

δύντος ἀ βροδοδάκτυλος †μήνα†

πάντα περρέχοισ᾽ ἄστρα· φάος δ᾽ ἐπί-

σχει θάλασσαν ἐπ᾽ ἀλμύραν

ἴσως καὶ πολυανθέμοις ἀρούραις·

ἀ δ᾽ ἐέρσα κάλα κέχυται, τεθά-

λαισι δὲ βρόδα κἄπαλ᾽ ἄν-

θρυσκα καὶ μελίλωτος ἀνθεμώδης.

πόλλα δὲ ζαφοίταισ᾽ ἀγάνας ἐπι-

μνάσθεισ᾽ Ἄτθιδος ἰμέρωι

λέπταν ποι φρένα· κᾶρ̣ ‹δ’› ἄσαι βόρηται·

Εδώ   σ' εμάς

από  τις  Σάρδεις

φτερουγίζοντας   συχνά ο  νους της

σε  φανέρωνε   λαμπρή  θεά 

κι ευφραίνονταν  με το  τραγούδι  σου 

Τώρα 

μες στις  γυναίκες  των  Λυδών 

πανώρια  φαίνεται

όπως η  ροδοδάχτυλη σελήνη

μετά το  λιοβασίλεμα

περνάει  στη  χάρη  όλα τ' άστρα.

Όμοια  σκορπάει το φως της

στ' αρμυρό το πέλαγο  

και στ' ανθηρά   λιβάδια

Ξεχύνεται  η  ωραία  δροσιά 

τα  ρόδα  λουλουδιάζουνε

τα  τρυφερά  τα  μάραθα 

και στάζει   μέλι

απ' τον ολάνθιστο  λωτό.

Μα εκείνη  εδώ κι εκεί  στριφογυρνάει

ξυπνάει  στη ΄θύμηση

στην  απαλή  καρδιά  της με λαχτάρα 

τη  γλυκιά   Ατθίδα

κι  οι πίκρες  της δαγκώνουνε  τα   σωθικά 

Κώστας  Τσιαχρής